گویند روی سرخ تو سعدی که زرد کرد..

اکسیر ""عشق ""بر مسم افتاد و زر شدم..

از مهرت ای خورشید جان* چون ذره ام هرسو روان

مجذوب حسن دیگران *ای ماه خوبان نیستم

وقتی با خود حقیقی ات روبه رو شدی از همه ی اضطراب های بیرونی و علایق حقیر خود را آزاد میابی.

در این حال از بیهودگی خلاصی میابی چون از خود بیهوده دست کشیده ای.

و در این حالت خداست که بر تو حکومت میکند .

یعنی محکوم بهترین بهترین ها خواهی بود.به جا محکوم بدترین بدترین ها..

 دیگر محکوم نفس اماره و"من" مادون نخواهی بود.

*برگرفته از کتاب آشتی با خدا_اصغر طاهر زاده*

سنگینم سنگین                      

و کتف هایم سبک اند سبک

 آآآه... بال هایم....